Duurzaamheidsrapportage

Bedrijven over de hele wereld besteden meer aandacht aan het rapporteren over hun duurzaamheidsprestaties, specifiek met betrekking tot milieu-, sociale en bestuurlijke (ESG) aspecten van hun activiteiten. Dit wordt vaak rechtstreeks veroorzaakt door de toenemende interesse van beleggers en consumenten in de ESG-prestaties van een bedrijf. Rapportage helpt bedrijven om hun veelzijdige waarde te communiceren, eigen processen af ​​te zetten tegen de markt, kosten te verlagen en efficiëntie te verbeteren, langetermijnbeleid en managementstrategieën te ontwikkelen en uiteindelijk negatieve en positieve ESG-effecten te verzachten.

Traditioneel gebeurt ESG-rapportage via een jaarlijks duurzaamheidsverslag (duurzaamheidsverslaggeving, MVO). Hoewel steeds meer organisaties nu rapporteren over hun niet-financiële prestaties als onderdeel van hun jaarverslag (geïntegreerde rapportage). Het volgen van gemeenschappelijke rapportagekaders, zoals de Global Reporting Initiative (GRI) -normen, helpt het proces te begeleiden en een vergelijkbaar resultaat te presenteren dat door de belanghebbenden wordt gewaardeerd.

Bij het kiezen van wat en hoe te rapporteren over de ESG-aspecten, moeten organisaties eerst aangeven waarom dit nodig is, het belang voor interne en externe belanghebbenden, de mogelijke wettelijke vereisten, wat de grootste impact van het bedrijf zou kunnen zijn en de beschikbare middelen voor de rapportage. Dergelijke elementen helpen bij het identificeren van relevante aspecten en indicatoren, en het rapportagekader.

Relevante duurzaamheidsprestaties en doelen zijn vaak branchespecifiek, maar één gemeenschappelijk doel wordt gedeeld door veel industrieën: de CO2-voetafdruk van het bedrijf. Het meten van uw ecologische voetafdruk is een voordelige manier om te beginnen met het bekijken van de algehele impact die uw product en organisatie heeft op het milieu en de samenleving, en het stellen van emissiereductiedoelstellingen, waaronder op wetenschap gebaseerde doelen. Koolstofberekeningen zijn ook nodig voor duurzaamheidsverslaglegging, zoals het voldoen aan de Global Reporting Initiative-normen, deelname aan het Carbon Disclosure-project of het zoeken naar een Eco-label.

Gericht zijn op het melden van prestaties op het gebied van gezondheid en veiligheid (HSE) van de activiteiten van het bedrijf (of afzonderlijk de producten van het bedrijf) zou een van de meest traditionele benaderingen kunnen zijn. Hoewel het wordt gekenmerkt door iets minder connectiviteit met milieu-, financiële en landschapssociale aspecten, is de waarde van HSE voor de moderne investeerder en klant tegenwoordig enigszins beperkt. Omdat het is gebaseerd op directe effecten en normen, is het een van de meest eenvoudige methoden en onvermijdelijk om aan de voorschriften te voldoen.

Bedrijven rapporteren ook over hun ESG-impact via impactrapportage gericht op de negatieve en positieve externe effecten van de bedrijfsactiviteiten van het bedrijf. Bedrijven en organisaties vertrouwen op veel middelen, waaronder grondstoffen, branchekennis, werknemers, investeerders en consumenten. Deze kunnen worden onderverdeeld in verschillende vormen van ‘Capital’. Dit zijn: natuurlijk kapitaal (milieu), economisch kapitaal (financieel), menselijk kapitaal (kennis en vaardigheden) of sociaal kapitaal (maatschappelijk).

Een manier om de bijdrage van een bedrijf te beoordelen, is door de waarde van deze middelen te meten door de impact in financiële (monetarisering) of fysieke termen te kwantificeren. Door een waarde toe te kennen aan verschillende milieueffecten, kan deze gemakkelijker worden vergeleken met andere indicatoren en aan het management worden meegedeeld. Deze benadering kan bijvoorbeeld worden toegepast met behulp van Eco-efficiëntieanalyse, waarbij financiële informatie wordt gecombineerd met milieu-informatie om de verminderde impact op het milieu te optimaliseren in verhouding tot de kosteneffectiviteit van een product.